W Polsce wraz z upływem kolejnych lat, popularność na posiadanie profesjonalnie zaprojektowanego ogrodu znacznie wzrasta. Rodacy decydują się na aranżację podwórka według swojej wizji, lub inwestują w pomoc profesjonalisty. Większość projektantów czerpie ze znanych już stylów, tworząc tym samym niepowtarzalne projekty. Aby lepiej przekazać swoją wizję, którą następnie odpowiedni fachowcy będą realizować, warto zaznajomić się z klasycznymi stylami, mającymi swój początek setki lat temu. Pozwoli to na dobre zorientowanie się w temacie, oraz dopracowanie projektu zgodnie z naszymi potrzebami.
Jakie style ogrodów wyróżniamy?
W przypadku projektów ogrodu, musimy znać ograniczenia wynikające chociażby ze strefy klimatycznej, rozmiaru działki do dyspozycji, a także rodzaju gleby. Nie zawsze możemy sobie pozwolić na wszystkie rozwiązania, jednak zawsze możliwe jest zaczerpnięcie określonych elementów z danego stylu. Wiele osób decyduje się na aranżację ogrodu według jednego, określonego stylu, jednymi z najbardziej popularnych są:
- ogród angielski
- ogród francuski
- ogród włoski
- ogród holenderski
- ogród japoński
Jak nie trudno zauważyć, nazwy styli wzięły swoją nazwę od kraju z którego się wywodzą. Znajomość elementów charakterystycznych powyższych ogrodów, pozwoli na szeroką wiedzę z zakresu możliwości jakimi dysponujemy.
Ogród angielski
Cechą charakterystyczną ogrodów tego typu, jest mnogość roślin i postawienie na naturalny krajobraz. Szczyt ich popularności przypada na XVIII w., a zaczęto je komponować właśnie w Anglii. Taki projekt wymaga nakładów dużej ilości pracy, jednak efekt jaki otrzymujemy, przypomina bardziej dziewiczy busz, niż starannie przygotowana koncepcja. Ogród angielski cechuje również wykorzystanie walorów danej lokalizacji – wykorzystywanie wgłębień, wzniesień czy uskoków, jest to szczególnie dobre miejsce na wszelkie kompozycje kwiatowe czy małe stawy. Ich głównym założeniem jest swoboda, naturalność i brak symetrii.
Dominującą roślinności w kontekście ogrodów angielskich są pnącza, zwłaszcza bluszcze, ponieważ oplatając pergole czy inne drzewa, nadając im dzikiego wyglądu. Jeśli chodzi o ogrodzenia, stawia się tutaj na żywopłoty, często wykonane z bukszpanu, strzyżone bez zachowania określonego kształtu.
Ogród francuski
W tym typie ogrodu, mamy do czynienia z praktycznie odwrotną wersją ogrodu angielskiego. Powstał na wzór ogrodów włoskich, cechuję się regularnością oraz dokładnością detali. Projekty ogrodów francuskich są maksymalnie przemyślane, a ich kompozycja wymaga dużej precyzji. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów, są żywopłoty i krzewy strzyżone w regularne i symetryczne kształty, nie rzadko tworzące labirynty. W większości kompozycji, przez środek ogrodu biegnie szeroka alejka utwardzona kamieniami, od której odchodzą na boki mniejsze ścieżki. Taki ogród wymaga dość dużej przestrzeni, a zachowanie symetrii w sadzeniu kolejnych roślin – może być sporym wyzwaniem finansowym.
Pozostawienie ogrodu francuskiego w prawowitym ładzie nie jest proste, z racji faktu, że wszystko jest w nim symetryczne i uporządkowane, wiele roślin wymaga częstego przycinania. Utrzymanie go jest czasochłonne, a w niektórych przypadkach, może być dość drogie.
Ogród włoski
W projektach ogrodów włoskich, króluje geometria, tworzone w myśl zasady ad quartum (łac. czwarty), czyli podzielenia ogrodu na cztery kwadratowe obszary. Ścieżki przechodzą przez kwarty regularnie i krzyżują się ze sobą na środku. Każdy wyznaczony obszar, jest obsadzony na brzegach niskim, przystrzyżonym żywopłotem. Wszechobecna geometria objawia się także poprzez umieszczanie w ogrodzie motywów koła u łuku i tworzenie za ich pomocą ornamentów roślinnych np. węzłowych.
Ogród włoski wykorzystuje w swojej budowie rodzime gatunki roślin, takie jak laur, bukszpan, lawenda czy cyprysy. Z racji odmiennej szerokości geograficznej, w Polsce z powodzeniem można wykorzystać zamienniki, które występują naturalnie w naszym kraju.
Ogród holenderski
Ten styl na pozór może przypominać ogród francuski, jednak to tylko pozory, ze względu na odmienny klimat, charakteryzuje się on zupełnie innymi elementami. Główną cechą w stylu holenderskim, jest poprzecinanie ogrodu żywopłotami, ścieżkami i kanałami wodnymi w taki sposób, aby każda z wyznaczonych stref spełniała zupełnie inną funkcję. W projekcie można także wyróżnić przestronność i symetrie, co czyni go przyjaznym dla oka.
Jeśli chodzi o roślinność, można tutaj wyróżnić masę kwiatów, zwłaszcza posiadających cebulę – tulipany, hiacynty czy żonkile. Szczególny nacisk kładzie się na różnorodność oraz postawienie zwłaszcza na rodzime gatunki, dlatego w ogrodzie holenderskim nie sposób szukać wysokich drzew, większość stawia na niskie krzewy i drzewa karłowate. W efekcie, na wiosnę ogrody holenderskie zakwitają całą paletą barw.
Ogród japoński
Taki typ ogrodu, wywodzący się z Japonii, stawia na uwydatnienie przyrody. Ma przypominać ogród, którym nikt się nie zajmuję, przy zachowaniu minimalnej pielęgnacji. Pełni on funkcję relaksacyjną, sprawdzi się zwłaszcza na działach, gdzie mamy do dyspozycji małą przestrzeń. Ten styl stawia na prostotę, asymetrię i harmonie.
Jednym z charakterystycznych elementów w ogrodzie japońskim, jest sadzawka lub fontanna, obecność zbiornika wodnego w takim ogrodzie jest niezbędna. Wiele z nich posiada w swojej centralnej części skalniak. Głównie stawia się tutaj na roślinność zieloną, takie jak azalie japońskie, wiśnie czy magnolie, czyli rośliny kwitnące tylko w określonym czasie w roku.