Rodzaje malarstwa abstrakcyjnego
Sztuka abstrakcyjna towarzyszy człowiekowi od wieków. Jej przejawy możemy zauważyć już w starożytnych zdobieniach na ceramice, czy rysunkach na ścianach jaskiń. Jednak dopiero w początkowej fazie XX wieku moda na abstrakcję ogarnęła Europę w bardziej określonym kształcie i zaczęła formować się w konkretne nurty.
Sztuka abstrakcyjna – podział podstawowy
Główny podział, jeśli chodzi o gatunki abstrakcji to rozgraniczenie między abstrakcjonizmem geometrycznym i abstrakcjonizmem niegeometrycznym. Nazwy mówią same za siebie. Geometryczne malarstwo abstrakcjonistyczne opiera się na posługiwaniu się formami geometrycznymi i figurami. Ich układ na obrazie, położenie względem siebie ma budować odpowiednie odczucia. Bardzo liczy się tu przemyślana kompozycja. Z drugiej strony mamy abstrakcję niegeometryczną, która jest bardziej swobodna, posługuje się dowolnie barwą, kształtem, Można mówić tu raczej o plamach, czy kleksach.
Abstrakcja geometryczna
Wśród tej kategorii możemy wyróżnić kilka poszczególnych nurtów. Mają one wspólny mianownik w postaci figur i geometrycznych kształtów. Jednak różnią się nieco w podejściu do przedstawienia abstrakcji. Pierwszym gatunkiem, który możemy wyróżnić, jest konstruktywizm. Opierał się on na formach, rozmieszczonych względem siebie na obrazie abstrakcyjnym według pewnego klucza. Figury oddziałują na siebie, wchodzą w interakcję. Ich układ jest bardzo istotny. Najważniejsze dla konstruktywizmu było odejście od realnej prezentacji przedmiotów i maksymalne uproszczenie prezentowanych form. Obrazy miały wpływać na emocje, dawać do myślenia. Odłamem konstruktywizmu był bardzo podobny w środkach przekazu suprematyzm. Głównym artystą, który tworzył takie abstrakcje, był Kazimierz Malewicz.
Do gatunku abstrakcji geometrycznej zalicza się także neoplastycyzm. Był on jeszcze bardziej uporządkowany. Opierał się na prostych formach, położonych prostopadle i równolegle względem siebie. W tym nurcie bardzo widoczna jest fascynacja poziomymi i pionowymi liniami. Twórcy tego rodzaju obrazów abstrakcji nadawali im dodatkowe znaczenie. Pionowe linie symbolizowały dynamiczność, poziome zaś – statyczność. Ten nurt zwano także De Stijl, a jego głównym przedstawicielem był Piet Mondrian. Jego kompozycje są bardzo charakterystyczne i są sztandarowym przykładem neoplastycyzmu.
Ekspresjonizm abstrakcyjny
W opozycji do abstrakcjonizmu geometrycznego pojawia się niegeometryczny, inaczej zwany organicznym. Ten rodzaj abstrakcji opierał się w dużej mierze na kolorach i plamach. Ekspresjonizm abstrakcyjny wywodzi się z surrealizmu. Tu też próżno szukać realnych form i figuratywnego przedstawienia rzeczywistości. Dużą rolę odgrywają tu emocje procesu twórczego. Takie obrazy abstrakcyjne powstawały pod wpływem nieświadomych impulsów. Tu też możemy wyróżnić dodatkowy kierunek, jakim jest action painting. Zwany malarstwem gestu, opierał się na ekspresyjnym kapaniu farbą na płótno. Artyści często obchodzili się ze swoimi obrazami bardzo impulsywnie, jakby oddając im swoje odczucia i emocje. W takim tonie tworzył bardzo znany artysta Jackson Pollock. Jego obrazy charakteryzowały się wielością barw, opierały się na obiektach o płynnych kształtach. Action painting to burza w pracowni, będąca odbiciem duszy artysty.
Sztuka abstrakcyjna w różnych stylach i technikach
Sztuka abstrakcyjna istnieje od wieków i ewoluowała jako styl artystyczny. Termin „abstrakcyjny” odnosi się do wszelkich dzieł sztuki, które nie przedstawiają realistycznie obiektu lub osoby. Sztuka abstrakcyjna jest często kojarzona z ruchem kubistycznym, ale można ją również znaleźć w wielu innych stylach, takich jak abstrakcyjny ekspresjonizm i surrealizm.
1. Realizm i impresjonizm
Sztuka abstrakcyjna to styl malowania, w którym artysta wykorzystuje kształty, kolory i pociągnięcia pędzlem, aby stworzyć obraz, który nie reprezentuje niczego rozpoznawalnego.
Sztuka abstrakcyjna stała się popularna w XX wieku dzięki artystom takim jak Wassily Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz i Jackson Pollock. Pomysł polegał na stworzeniu obrazów, które bardziej dotyczyłyby emocji, które wywołują, niż tego, co przedstawiają. Sztuka abstrakcyjna może być postrzegana jako forma modernizmu lub postmodernizmu.
2. Puentylizm i dywizjonizm
Technika puentylistów to technika malarska opracowana przez Georgesa Seurata i Paula Signaca. Jest również znana jako metoda malowania punktami lub punktami i może być postrzegana jako wczesna forma sztuki pikselowej. Technika puentylistów opiera się na założeniu, że oko osoby może mieszać ze sobą kolory i rozpoznawać kształty z bliska, ale nie z daleka.
Technika dywizjonizmu jest również nazywana techniką „malowania światłem” i została opracowana przez zwolenników Georgesa Seurata. W przeciwieństwie do puentylizmu ta technika nie wykorzystuje kropek do tworzenia gradacji kolorów; zamiast tego używa małych pociągnięć pędzla czystego koloru, aby stworzyć gradacje w tonie.
3. Kubizm i futuryzm
Kubizm i futuryzm to dwa bardzo różne style sztuki, które mają wiele różnic. Kubizm to styl sztuki z XX wieku, który wykorzystuje geometryczne kształty, aby stworzyć abstrakcyjną formę przedmiotu. Futuryzm to styl sztuki XX wieku, który koncentruje się na przyszłości i tym, jak będzie wyglądać.
Kubiści używają geometrycznych kształtów, aby stworzyć abstrakcyjną reprezentację swoich poddanych, podczas gdy futuryści wykorzystują futurystyczne obrazy, aby zbadać, jak może wyglądać przyszłość.
Wzajemne oddziaływanie
Na znaczeniu barw opiera się też inny nurt, mianowicie color fielding. Łączy on cechy abstrakcjonizmu organicznego z abstrakcją geometryczną. Zaczerpnięty od Pollocka porządek figur połączony z ekspresjonistycznym postrzeganiem barw zaowocował uformowaniem się tego gatunku. Przekaz opiera się tu na wzajemnym oddziaływaniu barw. Choć zachowywano formy geometryczna, to zacierano granice figur, kreski nie były już tak wyraźne. Widać zatem jak wiele niuansów ma w sobie sztuka abstrakcyjna. Można powiedzieć, że to żywy organizm. Jej odłamy przeplatają się i czerpią z siebie nawzajem. Artyści też często nie byli wierni tylko jednemu kierunkowi i eksperymentowali w poszukiwaniu swojej ścieżki wyrazu. Prawdopodobnie dlatego malarstwo abstrakcyjne niezmiennie zachwyca, intryguje i porusza.
Co sprawia, że ta forma sztuki jest tak interesująca i popularna?
Sztuka abstrakcyjna istnieje od wieków, ale została uznana za formę sztuki dopiero po impresjonistach. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa „abstrait”. To słowo oznacza „zabrać”. Artyści abstrakcyjni chcieli usunąć temat, aby skupić się na kolorach, kształtach i fakturach. Artysta chciał, aby widzowie użyli swojej wyobraźni i swobodnego skojarzenia do tworzenia znaczenia.
Malarstwo abstrakcyjne jest często wykorzystywane w sztuce współczesnej, zwłaszcza po XX wieku. Ten styl jest najczęściej używany przez artystów do wyrażania swoich emocji i uczuć. Istnieje wiele różnych ruchów w malarstwie abstrakcyjnym, w tym ekspresjonizm abstrakcyjny i konstruktywizm.
Artykuł sponsorowany: